همشهری آنلاین_فاطمه عسگری‌نیا: با احداث ساختمان شماره ۲ مؤسسه معاک فعالیت‌های آموزشی و خدماتی این مجموعه برای کودکان منطقه ۱۲ گسترده‌تر می‌شود. ساعت ۹ صبح، قرارشان محله هرندی، کوچه شهید عظیم‌زادگان بود. خیلی‌هایشان با همراهی جوان‌ترها آمده بودند. برخی هم تکیه بر عصاهای چوبی‌شان زده بودند. در جمعشان خیّران سال‌خورده و بیمار هم کم نبودند؛ یکی مثل خانم «ناهید افراسیابی» که در جمع خیریه به خانم «مشک‌ریز» مشهور است، هنگام رفتن به سالن اجتماعات از درد بدن و ناتوانی بالا رفتن از پله‌ها گلایه می‌کرد. گمان کردیم حسب موقعیت سنی از پا درد رنج می‌برد، اما ضعف بدنش به خاطر شیمی درمانی بود: «هر ۲ کلیه‌ها و حتی بینایی‌ام را به خاطر بیماری از دست داده‌ام، اما هیچ‌کدام از این شرایط نمی‌تواند مرا خانه‌نشین کند.» لبخند از صورتش محو نمی‌شود: «۴۷ سال است در مراکز خیریه مشغول به کارم. از جوانی در مراکز خیریه حضور داشته‌ام و کارم را با کودکان نابینا شروع کردم و الان هم با مؤسسه «آوای باران» با ۴۵۰ کودک معلول همکاری داریم.» همین که به مؤسسه معاک دعوت می‌شود دلش طاقت نمی‌آورد: «کار خیر باشد باید دوید. همین که خدا عمری داده، یعنی باید هرکاری از دستت بر می‌آید انجام دهی.» همه‌شان عمری گذرانده و مویی سپیده کرده‌اند، اما همیشه در فعالیت‌های خیرخواهانه بر جوان‌ها پیشی می‌گیرند. حاج «محمد ناصری» هم یکی از این خیّران است که با ۷۵ سال سن، ۴۵ سال سابقه فعالیت در مرکز خیریه ثامن‌الحجج را در سه‌راه امین‌حضور دارد: «به فرموده قرآن کار، خیر را نباید به فردا انداخت، اگر از دستت برآید وکاری انجام ندهی یعنی کوتاهی کرده‌ای و این را خدا نمی‌بخشد. کم و زیادش مهم نیست؛ مهم انسانیت و حضور در صحنه است.»