خبرگزاری رضوی-مرتضی نجفی قدسی؛ یکی از شخصیت‌هایی که در دوران ما از مصادیق بارز خیراندیشی و نیکوکاری محسوب می‏شود، یار دیرینه انقلاب مرحوم محمد رضا اعتمایدان است. او علاوه براینکه در سال‌های ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۳ به مدت چهار سال ریاست سازمان اوقاف و امور خیریه را بر عهده داشت، پس از آن نیز در بسیاری از امور خیریه ماننداحداث بیمارستان‌ها، مساجد، حوزه‏های علمیه، ستاد دیه کشور و کمک به زندانیان کمک به بیماران و مداوای آن‏ها و دیگر امور خیریه نقش محوری داشت بطوری که در بیش از چهل مجمع خیریه مشارکت فعال داشت و در بسیاری از آن‏ها جزء مؤسسین و بنیانگذاران بود. رهبر معظم انقلاب اسلامی حضرت آیة الله خامنه ‏ای نیز در پیامی که به مناسبت درگذشت مرحوم حاج محمد رضا اعتمادیان منتشر می‏کنند بر اخیار بودن ایشان تأکید داشته می‏فرمایند: «درگذشت مرحوم مغفور حاج محمد رضا اعتمادیان رحمت الله علیه را که از اخیار و اعضای مؤثر جامعة الامام الصادق (ع) بودند به خانواده گرامی و فرزندان و برادران محترم ایشان تسلیت می‏گویم و رحمت و غفران الهی را برای آن مرحوم مسئلت می‏کنم». در طول انقلاب اسلامی چهره‏های برجسته‏ای درخشیدند که یاد و نام آن‏ها و شرح خدمات و فعالیت هایشان می‏تواند برای دیگران و نسل جدید اُسوه و الگوی عملی باشد. مرحوم حاج محمد رضا اعتمادیان در سال ۱۳۱۷ در شهر دارالعباده یزد متولد می‏شود و از همان دوران نوجوانی با شهید آیت الله صدوقی مأنوس و جزء مریدان دلباخته ایشان می‏گردد. مرحوم اعتمادیان در سال ۱۳۳۵ به تهران مهاجرت می‏کند و در بازار تهران به کسب و تجارت می‏پردازد امّا پیوند و ارتباط خود را همیشه با شهید آیة الله صدوقی و دیگر انقلابیون حفظ می‏کند و از عناصر فعال در نهضت امام خمینی (رض) محسوب می‏شود. او در زمانی که حضرت امام در تبعید بودند، چندین بار به نجف اشرف مشرف می‏شود و پیام‏های امام خمینی را به انقلابیون منتقل می‏نماید. مرحوم اعتمادیان طی سال‏های فعالیت در بازار تهران، مال و موقعیت و امنیت و آسایش خود را در راه آرمان‏های نهضت اسلامی حضرت امام در طبق اخلاص می‏گذارد و چه بسیار جلساتی که در خانة شخصی او برای کمک به انقلاب برگزار و نهایتاً موجب دستگیری و شکنجه او توسط سازمان امنیتی شاه (ساواک) می‏شود. مرحوم اعتمادیان در ایام مبارزه به کمک یاران و دوستان انقلابی اش کارهای شگفتی انجام می‏داد که دارای ریسک پذیری بالایی بود، مثلاً سخنرانی‏های امام در نجف و یا پاریس را توسط رابط‌هایی که در مخابرات داشت، یعنی از طریق همان مخابراتی که تحت نظر ساواک بود! پیام‏ها و سخنرانی‏های امام را تلفنی دریافت می‏کردند و ابتدا در مخابرات ضبط می‏شد و سپس نوارش را می‏گرفت و پس از پیاده سازی، بوسیله دستگاه تکثیری که در بازار داشت تایپ و تکثیر می‏کردند.